OK TOT HIER!

Ik loop in de supermarkt. Elke dag gaan we naar een andere, op de fiets. Op straat schijnt de zon en is het heerlijk rustig. Bij de ingang van de supermarkt van vandaag staat een portier met zwarte rubber handschoentjes aan en de letter V van VOORZICHTIG op zijn colbert gespeld. Hij lacht vriendelijk naar ons. Ik ben niet alleen maar mag toch naar binnen. Binnen is het spel al begonnen. De opdracht is: Doe net alsof iedereen een besmettelijke ziekte heeft. Je mag niet praten en als je iemand per ongeluk aanraakt ben je dood en moet je naar buiten. Het is een leuk spel vooral omdat iedereen heel erg serieus is en goed meedoet. We beginnen bij de groente, daar staat iemand bij de appels te twijfelen of het Elstar wordt of Fuji. Ik wacht wel, ik heb de tijd. Ik hoef nergens heen. Moest ik maar ergens heen….. dan is de appelkeuze een feit. Ik mag, ik neem peren. Ik ben nog steeds niet af en verplaats mij als een hinde met reuma door de winkel. Pasta, Paaseitje en Pindakaas. Allemaal met een P. Maar dat is een ander spelletje. Dan ben ik bijna klaar. Ik ga afrekenen bij de kassière. Dan gebeurt er iets…. Zij zegt: Hallo! Ik zeg: Ja! Af! naar buiten! Maar nee, ze blijft op haar plek zitten. Zij staat buiten het spel, net als de portier bij binnenkomst. We maken een praatje over het spel. Het is elke dag weer een verrassing hoe de winkel eruit ziet zegt ze. Wel afwisselend, zeg ik met net iets teveel jaloersheid in mijn stem. Ik pin en pak , terug langs de portier. Het mandje mag weer op de stapel. Is er een vieze stapel en een schone ? of maakt t niet uit? Ik geloof dat er maar 1 stapel is. De portier met z’n V knikt en wijst iemand die met z’n tweeën komt (Dat kan trouwens helemaal niet, tenzij je heel erg op elkaar bent ingespeeld in de liefde maar dit geheel ter taal-technische zijde.) de deur. Het meisje moet buiten blijven wachten. Zij mag niet meedoen met het spel. Zielig voor haar. Dan hoor ik binnen een stem over de intercom: OK tot hier! En daarna een groot applaus van het publiek. Wauw dat ik daar net ook liep en even mee mocht doen, het leek zo echt. Ongelofelijk hoe realistisch dat gespeeld wordt en allemaal geïmproviseerd en er is dus geen script of zo. Heel bijzonder. Morgen gaan we weer naar een andere supermarkt, nog 1 nachtje slapen.